De mensheid is nog nooit zo geconnecteerd geweest als vandaag. Via sociale media, smart phones en het internet bereiken we mensen aan de andere kant van de wereld in enkele luttele seconden. Heel we wereld is onze vriend geworden.

Connectiviteit een verslaving.

En toch voelen we ons des te meer geïsoleerd en alleen op deze wereld.

Ironisch is het niet ?

Dit werk geeft de isolatie en bijhorende éénzaamheid weer welk elk van ons - al of niet bewust - creëert door het gebruik van ‘smart phones’ en andere digitale technologie.

We zitten als het ware op onze eigen virtuele eilanden - hier in het werk weergegeven door granieten blokken - waarop we onze gevoelens via onze digitaal verlengstuk uitschreeuwen en dan wachten we op digitale golven … hopend op een reactie van de wereld.

De digitale blokken zijn ontoegankelijk voor anderen … nauwelijks groot genoeg om onszelf op te plaatsen … zwevend in het niets zijn we omringd door miljoenen andere blokken … vol met éénzamen zielen.